Լուսանկարը` Լիլիթ Կարապետյանի
Էլի օդանավակայանում։ Այս անգամ ուղևորությունը դեպի Մոնտենեգրո է՝ մասնակցելու Moving ideas forward թրեյնինգին։ Մեր հինգ հոգանոց խումբը, որի մեջ էին` Հովնանը, Լիլիթը, Անուշը, Սուրենը և ես, Վարշավայում կապակցող թռիչք ունենալով, ճանապարհվեց դեպի Մոնտենեգրո։ Դե ինչ խոսք, ընկերներով ճանապարհը միշտ էլ հետաքրքիր ու հաճելի է անցնում։ Ճանապարհին «Այլ կերպ»-ի առաջնություն էր ընթանում, որի շրջանակներում Անուշը և ես հաղթեցինք Լիլիթի և Սուրենի թիմին։ Հովնանն էլ թիմերի անուններն էր որոշում։
Եվ այսպես, հասանք Մոնտենեգրոյի մայրաքաղաք Պոտգորիցա, որտեղից մեզ դիմավորեցին և տարան Սուտամորե քաղաքը, որտեղ մնալու ենք առաջիկա մեկ շաբաթը։ Նախ ասեմ, որ հենց ինքնաթիռից դուրս եկանք, առաջին հաճելի բանը` արևոտ ու խոնավությամբ հագեցած եղանակն էր։ Սուտոմորե տանող ճանապարհը մոտավորապես տևեց մեկ ժամ, որի ընթացքում արդեն հասցրինք նմանություններ գտնել Հայաստանի և Մոնտենեգրոյի միջև։ Անընդհատ համեմատում էինք ճանապարհները և լեռները Հայաստանի տարբեր հատվածների հետ։ Ինչ վերաբերում է լեռներին, նրանք ամենուր էին և մեզ հիշեցնում էին Սյունիքը։ Միակ բանը, որ այնքան էլ չէր համընկում Հայաստանին՝ ծովի առկայությունն էր։ Նույնիսկ ռադիոյի ձայնը մեզ մի պահ թվաց, թե հայերեն է։ Մի խոսքով, մեզ այնքան էլ օտար չէինք զգում այստեղ։
Լուսանկարը` Հովնան Բաղդասարյանի
Վերջապես հասանք Սուտամորե։ Այն փոքր քաղաք է, որ կարծես բաժանարար գիծ է հանդիսանում ծովի ու լեռների միջև։ Մեր հյուրանոցը ծովից ընդամենը մի քանի քայլ հեռավորության վրա է, այնպես որ տեղավորվելուց հետո գնացինք ծովափ, որտեղ, մինչ ես ու Անուշը նստած ավազին դեսից-դենից էինք խոսում, Հովնանը, Լիլիթը և Սուրենը վայելում էին Ադրիատիկ ծովի ջրերը։
Ծովից հետո ընթրեցինք, որից հետո էլ բոլոր մասնակիցներով արդեն սկսեցինք ծանոթանալ և կանոններ մշակել մեկ շաբաթվա համար։ Ուրախ մթնոլորտում մեր ծանոթանալը վերջացնելուց հետո, նորից գնացինք ծովափ` վայելելու Ադրիատիկ ծովի գեղեցիկ տեսարանը, կարմրավուն լուսնի շողերի ներքո։ Ահա այսքանով ավարտեցինք մեր առաջին օրը Մոնտենեգրոյում։
Վաղվանից դասընթացներն սկսում են: Հետևեք մեզ 17-ում: