Լուսանկարը` Անուշ Դավթյանի
Առավոտը բարի չէր սուրճ սիրողների համար․ սուրճ չկար սեղանին։ Տխուր տրամադրությունը ցրելու համար գնացինք հյուրանոցի բակ՝ խաղեր խաղալու։ Մինչև օրվա կես փորձում էինք մեկս մյուսի անունները սովորել։ Փորձը ցույց տվեց, որ Սուրենի անունը ամենադժվար հիշվողն էր։
Լուսանկարը` Աննա Անդրեասյանի
Խաղ էինք խաղում, երբ բաժանվում ենք երկու թիմերի, երկու հոգի ծածկոցը բռնած պահում են օդում, ու ամեն թիմից մեկական մասնակից կանգնում է ծածկոցի մի կողմում։ Երեք հաշվին ծածկոցը ցած են գցում, և խաղացողները դեմ-դիմաց են հայտնվում։ Ով առաջինը ճիշտ ասի դիմացինի անունը, նա էլ հաղթողն է լինում, իսկ պարտված մասնակիցը միանում է հաղթողների թիմին։ Այսպիսով՝ խաղի վերջում լինելու է միայն մի թիմ, քանի որ բոլոր մասնակիցները կանցնեն հաղթող թիմի կողմը։
Լուսանկարը` Անուշ Դավթյանի
Մեր թիմը հաղթեց հիմնականում Սուրոյի շնորհիվ։ Առաջին չորս անգամը, որ իրեն ուղարկում էինք, հակառակորդ թիմի մասնակիցները ուղղակի նայում էին նրա դեմքին, «error 404» էր գրվում ճակատներին, հետո հանձնվում էին։ էլ Սուլթան, էլ Սուրան, ինչ ասես չլսեցինք։
Լուսանկարը` Անուշ Դավթյանի
Կարճ ընդմիջումից հետո, երբ ոմանց վերջապես սուրճ տվեցին, վերադարձանք բուն ծրագրին։ Բաժանվեցինք աշխատանքային խմբերի, որոնցում պիտի աշխատենք շաբաթվա ընթացքում։ Ընտրությունը հետևյալ խմբերի մեջ էր՝ վիդեոյի, գումարի և հովանավորների որոնման, հաղորդակցման ռազմավարության, կամավորների ներգրավման և մոտիվացման, ծրագրերի առաջարկների պատրաստման, նորեկներին գիտելիքի փոխանցման և ներքին հաղորդակցության խմբեր։
Լուսանկարը` Աննա Անդրեասյանի
Աշխատեցինք տարբեր խմբերում լինենք, որ հնարավորինս շատ բան սովորենք։ Հաջորդ քայլը ծով գնալն էր։ Վերջապես ես էլ հասա ջրին։ Լավ էր, ինչ խոսք։ Էս անգամ կես ժամ էլ ավել էին հատկացրել մեր ընդմիջմանը։ Երևի զգացել էին, որ ծովի կարոտ ենք։ Օրվա երկրորդ կեսին փորձում էինք հասկանալ, թե ինչ հատկանիշներ պարտադիր պիտի ունենա առաջնորդը՝ իրական առաջնորդ լինելու համար։ Բաժանվել էինք վեց խմբերի, որոնք հետո միանալով դարձան երեք, իսկ վերջում բոլորս միասին ներկայացանք մեկ ընդհանուր «բանալի» գաղափարով։ Ընթացքում ես էլ հասցրի թիմի անունից ներկայանալ, չնայած դեմ էի դրան։ Երեկոյան ունեցանք, այսպես կոչված, cultural café-ն, որի ընթացքում ամեն երկիր ներկայացրեց իր ազգային ուտելիքները, խմիչքները, հետաքրքիր բառեր իրենց լեզվով և այլն։ Ամենահետաքրքիրը երևի Սլովակիայի կազմակերպած թեստն էր։
Լուսանկարը` Անուշ Դավթյանի
Հարցերի էինք պատասխանում, որից հետո ամենաշատը ճիշտ պատասխանած թիմը շահելու էր սլովակական խմիչք։ Հաղթեց Գերմանիայի թիմը, որի անդամներից և ոչ մեկը գերմանացի չէ։ Օրվա վերջում ազատ ժամանակ ունեինք։ Ով ինչ պարեր գիտեր, հերթով սովորեցնում էր մնացածին։ Պարեցինք իսպանական, իտալական և, իհարկե, հայկական։ «Ծաղկաձոր»-ը մի քիչ դժվարացան սովորել, բայց մի քանի հոգի գլուխ հանեցին, հայի պես պարում են արդեն։ Սպասենք վաղվան։ Խոստացել են լավ եղանակ և ուրախ ճանապարհորդություն։ Առավոտը բարի կլինի մեզ համար։