Լուսանկարը՝ Անի Կարապետյանի
Դեռ շատ փոքր հասակից մենք հաճախ ենք մտածում, թե ապագայում ինչ
մասնագետ կդառնանք: Սակայն, արի ու տես, որ տարիքի և ժամանակի հետ
մանկության ընթացքում ծնված «հերոսները» փոխվում են: Պատճառները շատ են, մեզնից ոմանք ուղղակի սխալ որոշում են կայացրել, ոմանք ծնողներին լսելով փոխել են իրենց միտքը, իսկ ոմանց մոտ էլ պատճառը եղել է ֆինանսի բացակայությունը: Դժվար է ասել, թե սրանցից որն ինչ չափով է արտահայտված, բայց որ մեծ մասամբ պատճառը ֆինանսն է, դա հաստատ :
Ապագայում լավ մասնագիտություն ունենալու համար մեծ նշանակությոն ունի
կրթությունը, որի հիմքը դպրոցն է: Մի ժամանակահատված, որը դառնում է կյանքիդ անբաժան
ուղեկիցը: Ինձ հուզում է իմ ապագան, քանզի յուրաքանչյուր քաղաքացու ցանկությունն է
ունենալ լավ մասնագիտություն և աշխատանք: Ցավոք, այսօր ոչ բոլոր
մասնագետներն ունեն աշխատանք: Թեև ունեն բարձրագույն կրթություն և
փայլուն գիտելիքներ, փոխարենը չունեն բարետես արտաքին, երկար ոտքեր, շատ
գումար և լավ թիկունք:
Հաճախ ենք լսում տարեցներից, որ մենք ենք մեր երկրի փայլուն ապագան:
Բայց այդ «փայլուն» ապագան լինելու համար պետությունը պետք է ստեղծի
բավարար նախադրյալներ: Այժմ ոչ ոքի աչքերը չես կարող փակել. բոլորս էլ
տեսնում ենք, թե ինչ է կատարվում մեր շուրջը: Լավ մասնագետ դառնալու
համար միայն սովորելը շատ քիչ է: Պետք է ապահովված լինել նաև ուրիշ
կողմերից: Եվ ես հիմա մտածում եմ` կկարողանա՞մ հասնել երազանքիս:
Ապագայի հետ կապված` շատ ծրագրեր ունեմ, որոնք աշխատում
եմ քիչ-քիչ ի կատար ածել: Ուժերս փորձելու եմ բանասիրության
բնագավառում: Ճիշտ է, դժվար կլինի, բայց ոչինչ էլ հեշտությամբ ձեռք չի բերվում: