Վախ, անհանգստություն, սպասում. սրանք այն երեք զգացողություններն են, որ զգում է ցանկացած առաջին կուրսեցի սեպտեմբերի մեկի առավոտյան։ Այդ զգացողություններն այս տարի ինձ էլ այցելեցին։
Ես ընդունվել և այժմ էլ սովորում եմ Շիրակի պետական համալսարանի Կառավարում բաժնում։ Բազում ակնկալիքներ և նպատակներ ունեմ կապված այս չորս տարիների հետ։
Երբ իմ հարազատները և բարեկամները հարցնում էին, թե որ բաժինն եմ ընդունվել, պատասխանս լսելուց անմիջապես հետո գրեթե բոլորը մի փոքր խռպոտ ձայնով, և մի փոքր էլ կատակով հարցնում էին.
-Ըբը, էդ ո՞ւմ բդի կառավարես։
Եվ ամեն անգամ այս տարօրինակ հարցը լսելով ես սկսում էի ամենասկզբից ներկայացնել մասնագիտությանս բնույթն ու կարևորությունը։
Իսկ արդեն սեպտեմբերի մեկի առավոտյան ես և ընկերուհիս (նա նույնպես «կառավարողներից» է) շփոթված մտանք համալսարանի բակ։ Այնտեղ մի փոքր սպասելուց և նոր ընկերներ ձեռք բերելուց հետո առաջացանք հաստատություն այն ոգևորությամբ, որ դաս ենք անելու և ծանոթանալու ենք մյուս «կառավարողների» հետ։ Սակայն պարզվեց, որ «կառավարողներս» այդ օրը դաս չունեինք, և մեզ մնում էր միայն վերցնել դասացուցակը և պատրաստվել հաջորդ հանդիպմանը։