Լուսանկարը` Գոհար Փարսյանի

ՆԶՊ-ի ժամին նստած էինք, մեկ էլ մտովի տեղափոխվեցի զորամաս: Հետո մտածեցի, եթե մտովի տեղափոխվելը այդքան տպավորիչ է, ինչքան տպավորիչ կլիներ իրականում զորամաս այցելելը: Որոշեցի միտքս բարձրաձայնել:

-Երեխեք, մի լավ միտք ունեմ, չգնա՞նք զորամաս:
Ինչ խոսք, բոլորը համաձայն էին: Ուսուցչին առաջարկեցինք, հավանություն տվեց: Մնում էր օրը որոշել, դա էլ արեցինք: Որոշեցինք, որ փետրվարի 28-ին պետք է գնանք:

Անհամբեր էինք սպասում այդ օրվան, բոլորս էլ ունեինք սպասելիքներ, որոնք տեղում իրականություն դարձան:

Փետրվարի 27-ն էր, գնացինք խանութ, քաղցրավենիք գնեցինք, որ տանենք զինվորներին:

Լուսանկարը` Իզա Ասծատրյանի

Ես էլ որոշել էի զինվորական համազգեստ հագնել, որ լուսանկարները ավելի ոգեշնչող լինեն:

Բոլորով հավաքվեցինք, մեքենաները արդեն տեղում էին, նստեցինք ու ճանապարհ ընկանք:

Շունչներս պահել էինք մինչ տեղ հասնելը: Արդեն հասել էինք, երբ մեզ դիմավորեցին, հետո ավագ լեյտենանտը ծանոթացրերց տարածքին:

Ամեն ինչ հետաքրքիր էր, վերջում գնացինք վաշտերից մեկը, որպեսզի զրուցենք զինվորների հետ: Ինձ հուզող հարցերը շատ էին, սկսեցի հերթով տալ:

Լուսանկարը` Իզա Ասծատրյանի

Նրանք հաճույքով պատասխանեցին, զինվորներից մեկն էլ ասաց.
-Ես այստեղ ապագա լրագրող եմ տեսնում:
Իհարկե , շատ հաճելի էր ինձ համար:
Մոռացա նշել, մենք գնացել էինք ֆիզհրապարակ, այնտեղ մի փոքր մարզվեցինք: Վերջում, երբ տուն գնալու ժամանակն էր, զինվորները շարահրապարակում շարվել էին, իսկ մենք, շարային էինք անում և շարային անելով էլ դուրս եկանք զորամասից:

Ու քանի որ ես զինվորական համազգեստով էի, անունս մնաց «ֆորմով աղջիկ»: