Իմ զրուցակիցը 7 –ամյա Վալերն է, ով ապրում է Իջևանի Գետահովիտ գյուղում: Սովորում է Իջևանի դպրոցում:

-Դպրոցում ի՞նչ եք սովորում:

-Մաթեմատիկա, չնայած մաթեմատիկա ես գիտեմ:

-Որտեղի՞ց գիտես:

-Դե, գիտեմ էլի, մենակով եմ սովորել: Բանաստեղծություններ էլ գիտեմ, էն էլ`անգլերենովլ 3 տարեկանում եմ սովորել:

-Բա քեզ ո՞վ էր օգնում, դու տառերը չգիտեիր:

-Ո՞վ ա ասում, ես գիտեի, ուղղակի ձեռագրերով գրելը չգիտեմ, ռուսերեն էլ գիտեմ, բայց էլի գրելը չգիտեմ, բայց որ կարդում եմ, հասկանում եմ:

-Բա ո՞նց ես սովորել:

-Ռուսերենը տառերով կարդացել եմ, սովորել, քիչ բառ կա, որ կարող ա` թարգմանեմ:

-Ուրիշ ինչո՞վ ես զբաղվում բացի սովորելուց:

-Ես դե ֆուտբոլ եմ խաղում:

-Բա ի՞նչ ես երազում դառնալ:

-Ֆուտբոլիստ, պարզ չի՞:

-Ֆուտբոլիստ որ դառնաս, ի՞նչ ես անելու, Հայաստանո՞ւմ ես մնալու խաղաս, թե՞ գնալու ես Հայաստանից:

-Դե առաջինը Հայաստանոմ կխաղամ, «Ալաշկերտ-մալաշկերտ», «Փյունիկ», հետո կգնամ Գերմանիա կամ Անգլիա, չէ, չէ կամ էլ` Իտալիա:

-Ո՞ր ակումբում կուզենաս խաղալ:

-Ամենաշատը` «Մանչեստեր Յունայթեդ»:

-Ո՞ր համարով կուզենաս խաղալ, բա:

-Տասը:

-Որովհետև Մեսսի՞ն ա տա՞սը:

-Չէ, ուղղակի տասը հաջողակ թիվ ա: Ով տասն ա լինում, անպայման գոլ ա խփում:

Հ.Գ. 7 –ամյա Վալերը բավականին զարգացած է, ու ողջունելին այն է, որ նա ինքնուս է: