Ջուջևանը սահմանից ուղիղ գծով չորս կմ հեռավորության վրա է գտնվում, և կրակոցի ձայները պարզ լսվում են գյուղում: Սակայն գյուղում կյանքը շատ հետաքրքիր է անցնում, որովհետև ամռանը երեխաներով ծնողներից թաքուն գնում էնք Էշի գոլը լողանալու:

Էշի գոլը իր անվանումը ստացել է,երբ մի անգամ շատ տարիներ առաջ մի ավանակ ընկել է գետի մեջ և խեղդվել ջրում: Հենց այդտեղից գետը ստացել է իր անվանումը` Էշի գոլ:

Գյուղացիները մեկ-մեկ կատակ են անում ու Էշի գոլին անվանում «Ավանակի ջրափոս»:

Մեր գյուղից շատերը լողալ են սովորել հենց Էշի գոլում ինչպես ես: Էշի գոլը շատ մեծ չէ, ունի մեկ-երկու մետր խորություն, լայնությունը երեքից-չորս մետր է:

Գոլը շատ հեռու է, այդ պաճառով ծնողները թույլ չեն տալիս, որ գնանք Էշի գոլը, իսկ երբ իմանում են, որ թաքուն ենք գնացել, «շան տուր» են տալիս: Բայց մենք էլի չենք լսում ու էլի գնում ենք:

Էշի գոլից երևում է Էլակ սարը, որտեղից երևում է ողջ գյուղը, նաև շատ հեռվում երևում է Ադրբեջանը,Վրաստանը և կողքի գյուղերը: Էլակի վրա է գտնվում  Հայաստանի ամեաթունավոր օձը:

Ջուջևանը շատ հետաքրքիր և գեղեցիկ գյուղ է, և ես շատ ուրախ եմ, որ ծնվել եմ հենց Ջուջևանում…

Ամեն երկու շաբաթը մեկ մեր թաղի կանայք մեր բակում հաց են թխում: Հավաքվում են մեր նկուղում և սկսում հաց թխելու գործընթացը:  Ջուջևանում լավաշ չեն թխում, որովհետև չկա թոնիր: Գյուղի մեծ մասը փռի մեջ է հաց թխում:

Լուսանկարը` Դավիթ Չիլինգարյանի

Տատիկս առավոտ շուտ վեր է կենում, որովհետև իր հետևից դեռ թխելու են Անահիտ ձալոն և մեր հարևանուհի ընկեր Անժելան:
Տատիկս սկզբում վառում է վառարանը, հետո ջուրը դնում վառարանին, ալյուրը բերում ու սկսում է մաղելը:

Լուսանկարը` Դավիթ Չիլինգարյանի

- Բարի օր ձեզ:
Ներս է մտնում իմ ձալոն` Անահիտը:
-Հազար բարին,- ասում է տատիկս ու հարցնում:
-Ի՞նչ կա-չկա գեղերըմ:
-Գիդեմ ոչ, մթամ ո՞վ ա գեղ դուս գալի: Գարունքացել ա, վար ու ցանքը սկսել ա, պարապ ժամանակ չենք ունենում:
-Անահիտ, կոֆե դնեմ:
-Չէ, չէ, հենց նոր խմել-եկել եմ, հանկարծ չդնես:
-Դե որ խմում չես, ալիր բի մաղե, ես էլ գնամ` փուռը վառեմ:

Լուսանկարը` Դավիթ Չիլինգարյանի

Հետո Անահիտ ձալոն կապում է գլխաշորը ու սկսում խմոր հունցելը: Որոշ ժամանակ անց խմորը արդեն պատրաստ է, ու սկսում են խմորը գնդել: Փուռը թեժ է, և հաց թխելու բոլոր պայմանները կան:

Սկսում են հացի գնդերը լցնել փռան մեջ և փակում են փռան բերանը: Մինչ հացի թխվելը նստում են փռան առաջ ու քննարկում գյուղի նորությունները:

Լուսանկարը` Դավիթ Չիլինգարյանի

-Անահիտ, բա իմացա՞ր, Հրանդիկը հիվանդացել ա:
-Հա, երեկ Սիրաժին վիկալ ա, գնացինք տենող:
-Հետո՞, ո՞նց էր:
-Տատի, տատի, հացը վառվեց,- գոռացի ես:
-Վայ, այ շան տղա, տեհա՞ր, խոսքով ընգանք, հացը վառվեց:

Լուսանկարը` Դավիթ Չիլինգարյանի

Ճիշտ է, հացը վառվեց, բայց շատ համով է ստացվել: Հետո ես էլ գնացի բերեցի տնական համով պանիր և սկսեցինք ուտել տաք հացը:
Աշխարում չկա մեր փռան հացից համով հաց: