Եղեգնաձորի պատկերասրահի մասին պատմում է պատկերասրահի վարիչ Գոհար Ավագյանը: 

Լուսանկարը՝ Մարի Բաղդասարյանի

-Հայաստանի ազգային պատկերասրահի Եղեգնաձորի մասնաճյուղը հիմնադրվել է 1978 թվականին: Կապված է Մոմիկի ծննդյան հետ և հիմնադրման օրվանից մինչև այսօր գործում է: Պատկերասրահում ներկայացված են տարբեր աշխատանքներ: Ազգային պատկերասրահից մեզ տրամադրել են աշխատանքներ, որոնք էլ մենք ներկայացնում ենք:

-Հաճա՞խ եք ցուցադրություններ կազմակերպում: 

-Բավականին հաճախ՝ տարին մի քանի անգամ, ունենում ենք ցուցադրություններ մեր և ազգային պատկերասրահի նախաձեռնությամբ: Ամեն տարի ունենում ենք «Թանգարանային գիշեր» խորագրով միջոցառում, որը կապված է թանգարանների միջազգային օրվա հետ: Այդ միջոցառումը կարող է լինել ցուցադրություն, դասախոսություն:

Լուսանկարը՝ Մարի Բաղդասարյանի

-Պատկերասրահում անցկացվել է նաև բաց դաս, որին մասնակցել են աշակերտներ: Բաց դասեր հաճա՞խ եք կազմակերպում: 

-Բաց դասեր լինում են կախված ցուցադրությունների թեմաներից: Գարնանն է եղել բաց դաս, երբ ունեցել ենք ժամանակավոր ցուցադրություն: Երեխաներն իրենց նախաձեռնությամբ իրենց սիրած նկարիչների մասին հավաքել էին տեղեկություններ և ներկայացնում էին դրանք:

-Վերջերս կայացել է նաև Էդուարդ Բագրատունու «Քարե ժապավեն կյանքի մասին» խորագիրը կրող լուսանկարների ցուցահանդես: Ի՞նչ լուսանկարներ էին ներկայացված և ովքե՞ր էին ներկա ցուցահանդեսին: 

-Ցուցադրությունը տեղի է ունեցել սեպտեմբերի 28-ին: Ցուցադրությանը ներկայացված էին վայոցձորյան հայկական խաչքարերի, տապանաքարերի, վիշապաքարերի լուսանկարները: Ներկա էին մարզպետարանի աշխատակիցները, Վայոց ձորի մարզպետի տեղակալ Մելս Հարությունյանը, տեղեկատվական բաժնի վարիչը, Վայոց ձորի թեմի փոխառաջնորդ Տ. Զարեհ վարդապետ Կաբաղյանը, ուսուցիչներ, դպրոցների և մանկապարտեզների տնօրեններ, Երկրագիտական թանգարանի ողջ անձնակազմը:

Լուսանկարը՝ Մարի Բաղդասարյանի

-Այս տարի քանի՞ ցուցադրություն է տեղի ունեցել պատկերասրահում: 

-Այս տարի ունեցել ենք երկու ցուցադրություն: Առաջինը Հայաստանի ազգային պատկերասրահի «Մշակութային կանգառ» ցուցահանդեսի շրջանակներում «Հայրենի եզերք» խորագրով ցուցադրությունն էր, որի ընթացքում ներկայացրել ենք տարածաշրջանի գեղատեսիլ վայրերի ու բնապատկերների լուսանկարները, իսկ երկրորդը Էդուարդ Բագրատունու ցուցադրությունն էր:

-Հիմնականում ովքե՞ր են պատկերասրահի այցելուները: 

-Պատկերասրահի այցելուները տարբեր մարդիկ են լինում: Կան արվեստասեր մարդիկ, ուսուցիչներ, երեխաներ, ուսանողներ և դպրոցականներ, որոնց հետաքրքրում է արվեստը:

Այս տարի լրանում է Հովհաննես Այվազովսկու 200-ամյակը։ Աշխարհահռչակ ծովանկարչի ծննդյան տարեդարձն ընդգրկված է «ՅՈՒՆԵՍԿՕ»-ի 2017թ.-ի հիշարժան տարեթվերի շարքում։

Սեպտեմբերի 15-ից մինչ 2018-ի հունվար Հայաստանի ազգային պատկերասրահում ներկայացվելու են Այվազովսկու լավագույն գործերը՝ «Նոյն իջնում է Արարատից»-ից մինչև «Քաոս», որն, ի դեպ, առաջին անգամ է Հայաստանում։

Մի քանի կադր ցուցադրությունից։

Լուսանկարը՝ Անի Ավետիսյանի

Լուսանկարը՝ Անի Ավետիսյանի

Լուսանկարը՝ Անի Ավետիսյանի

Լուսանկարը՝ Անի Ավետիսյանի

Լուսանկարը՝ Անի Ավետիսյանի

Սեպտեմբերի 15-ին Ստեփան Զորյանի տուն-թանգարանի հարկի տակ էր հավաքվել մի զորյանասեր ու արվեստասեր հասարակություն. չէ՞ որ այդ օրը նրա ծննդյան օրն էր, չէ՞ որ 128 տարի առաջ կանաչազարդ Լոռվա գրկում ապագայի մի մեծանուն երեխա էր լույս աշխարհ եկել:

Գրական, դասական, բարի, ջերմ մթնոլորտ էր տիրում: Թանգարանի տնօրեն, բանաստեղծուհի Լենա Անթառանյանը մեծ ոգևորությամբ է նշում այն փաստը, որ Զորյանը բոլոր ժամանակների լավագույններից այն մեկն է, ում գրչով արարված ցանկացած գործ հետաքրքրություն է առաջացնում ընթերցողի մոտ: Իր օրհնությամբ ու լավատեսական խոսքով հանդես եկավ Սուրբ Գրիգոր Նարեկացի եկեղեցու հոգևոր հովիվ Տեր Վահան քահանա Ազարյանը:

Մեծ սիրով էին խոսում Զորյանի մասին ու նույնքան մեծ սիրով լսում նրա մասին, սակայն նաև ցավով նշում, որ դպրոցական դասագրքերում շատ հազվադեպ ու քիչ է շեշտված գրող, արձակագիր Ստեփան Զորյանի անունը։ Հայաստանի Գրողների միության Լոռու բաժանմունքի նախագահ Մանվել Միկոյանը և թարգմանիչ, բանաստեղծ Խորեն Գասպարյանը հպարտությամբ էին խոսում նրա մասին՝ հավելելով, որ Զորյանը երբեք չի դավաճանել իր գրչակից ընկերներին, սիրել է իր աշխատանքը, ապրել որպես մեծ հայ ու առաքինի անձնավորություն:

Հյուրերի շարքում էր նաև ՀԳՄ Կոտայքի բաժանմունքի նախագահ Հակոբ Հարությունը, որն իր երախտիքի խոսքը հղեց տուն-թանգարանի տնօրինությանն ու աշխատակազմին:

Արմավիրի մարզի Ծիլքար գյուղի միջնակարգ դպրոցի տասնամյա մի աշակերտուհի էլ կարդաց «Ջրհորի մոտ» իմաստախրատական արձակը: Նույն մարզի Լուկաշին գյուղի Հունան Ավետիսյանի անվան միջնակարգ դպրոցի սաներն էլ իրենց մասնակցությամբ ուրույն տեղ էին զբաղեցնում միջոցառման մեջ:

Ստեփանավանի մշակույթի ու ժամանցի կենտրոնի գուսանական համույթը, իր երաժշտական նուրբ ու ժողովրդական կատարումներով ողջունեց ամենքին: Այնքան հաճելի համադրություն էր՝ քանոնի ելևէջներն ու զորյանական մթնոլորտը:

Հայ ազգային տարազի ժողովրդական վարպետ Մարտուհի Սարգսյանը, ժողովրդական արտիստ, «Մովսես Խորենացի» մեդալակիր Ռոզա Մխիթարյանը, Հովհաննես Աբելյանի անվան պետական դրամատիկական թատրոնի դերասան Գագիկ Դուրմիշյանը, ՀՀ մշակույթի վաստակավոր գործիչ, երգիծաբան Սամվել Խալաթյանը, արձակագիր, դրամատուրգ, թարգմանիչ և դերասան Էլֆիք Զոհրաբյանը, Լոռու մարզային գրադարանի աշխատակից, գրականագետ Կարեն Մանուչարյանը, Վանաձորի քաղաքապետարանի մշակույթի, սպորտի և երիտասարդության հարցերով մասի ավագ մասնագետ Վալյա Լոռյանը, Վանաձորի ակտիվ հասարակության ասմունքողներն ու արվեստասեր երիտասարդությունն իրենց միանգամայն գեղեցիկ կատարումներով ու ջերմագին խոսքերով արթնացրին զորյանական ոգին ու շունչը:

Իսկ մի փոքրիկ անկյունում էլ ներկայացված էին գեղանկարիչ Սենիկ Մանուկյանի ձեռքի աշխատանքները, որոնք ավելի ու ավելի էին գեղեցկացնում միջավայրը:

Հետաքրքիր ու գեղեցիկ էր միջոցառումը, որը ևս մեկ անգամ մեզ պատմեց մեծ գրող, արձակագիր Ստեփան Զորյանի մասին: Իսկ մենք ապրենք նրա խրատներով, քանի որ գրողն իր կյանքի վերջին պահին ասել է՝ գեղեցիկ ապրեցեք:

Հարցազրույց ժողվարպետ Անահիտ Ճաթեյանի հետ:

Լուսանկարը՝ Մարիամ Տոնոյանի

-Որքա՞ն ժամանակ է, ինչ զբաղվում եք տիկնիկագործությամբ:

-Երկար տարիներ աշխատել եմ մանկատանը, երեխաներին ուսուցանել արհեստի տարբեր ճյուղեր՝ թաղիքագործություն, ասեղնագործություն, տիկնիկագործություն, հելյուն, կարպետ, ասեղնագործ ժանյակ: Արդեն հինգ տարի է՝ զբաղվում եմ նաև տիկնիկագործությամբ, բայց սերը դեպի տիկնիկագործությունն ունեցել եմ դեռ մանկության տարիներից:

Լուսանկարը՝ Մարիամ Տոնոյանի

-Ինչպիսի՞ տիկնիկներ եք պատրաստում:

-Երբ սկսեցի զբաղվել տիկնիկագործությամբ, որոշեցի պատրաստել հատկապես հայկական տիկնիկներ, ու քանի որ մանկատանը արտասահմանցի հյուրեր շատ են լինում, որոշեցինք մեր պատրաստած հայկական տարազներով տիկնիկները նրանց նվիրել:
Սկզբում տիկնիկների հագուստները պատրաստում էինք հելյունով կամ շյուղերով գործած գործվածքներով, հետո արդեն նաև կարպետով՝ մեր հայկական զարդանախշերով զարդարելով: Տիկնիկները հաճախ պատրաստում ենք հեքիաթների, գերդաստանի թեմաներով՝ տատը թոռների հետ, գրկանոց նորածին երեխան՝ մոր գրկում:

Լուսանկարը՝ Մարիամ Տոնոյանի

-Քանի՞ տարի եք աշխատում մանկատանը:

-Արդեն քսանհինգ տարի է՝ աշխատում եմ մանկատանը՝ շատ սիրելով իմ գործն ու երեխաների հետ շփումը:

-Նման ստեղծագործական աշխատանքների նշանակությունն արդյոք մե՞ծ է երեխաների կյանքում:

-Ձեռքի աշխատանքները երեխաների համար թերապիա են հանդիսանում, նյարդային համակարգը թուլացնում, լարվածությունը հանում են, քանի որ նրանք այդ պահին զբաղվում են հաշվարկով, չափելով, կտրելով, կարելով, ինչն էլ մարդուն հավասարակշռված, հանգիստ վիճակի է բերում: Ինչո՞ւ չէ, նաև ծանոթանում են հայկական ազգային զարդանախշերին ու հագուկապին, իրենց իսկ ձեռքով պատրաստում են ազգային տիկնիկներ:

Լուսանկարը՝ Մարիամ Տոնոյանի

-Որտեղի՞ց եք սովորել տիկնիկագործություն:

-Տիկնիկագործության մասին հայկական շատ գրականություն կա հնագիտական թանգարանում: Վերցնելով, կարդալով, կարպետներն ուսումնասիրելով՝ գծապատկերներ եմ անում ու սկսում պատրաստել:
Տիկնիկագործության առումով ինքնուս եմ, իսկ ասեղնագործ ժանյակը սովորել եմ մորիցս ու հիմա սովորեցնում եմ երեխաներին:

Լուսանկարը՝ Մարիամ Տոնոյանի

-Ինչ-որ արհեստի տիրապետող մարդը ինչպիսի՞ն պետք է լինի:

-Առաջնային է աշխատասիրությունը: Ես ինքս կարգախոս ունեմ, որով առաջնորդվում եմ ցանկացած գործ սկսելիս՝ «Աշխատել ցանկացողը ելք է փնտրում, աշխատել չցանկացողը՝ պատճառներ»:
Աշխատելիս միշտ ինքս ինձ կրկնում եմ ու երեխաներին էլ խրատում, որ արհեստը «ոսկե բլազուկ» է: Արհեստ իմացողը մինչև կեսօր է սոված մնում: