Հուզումներն ու ժպիտները քչացել են,
Էլ չգիտեմ` ինչքան եմ կշռում ներսիս քարերի հետ,
Ու չգիտեմ վերջում ինչ դուրս կգա,
Անզգայության ու ուժի արանքում ինչ որ մի տեղ եմ,
Ապրածիցս անդին մի անծանոթ տեղ:
Հնարավոր ա պատահի, որ սա մի տեսակ գիտափորձ ա,
Ու կոչվում ա «Մարդը պրեսինգի տակ» ,
Ուր պետք ա դառնանք մի քանի անգամ ավելի մարդ,
Կամ մի քանի անգամ ավելի կենդանի,
Ամեն ինչ տեսնելուց հետո:
Բախումների ժամանակներ են ինքնիմացության կամ մաքրման,
Մեր էգոն կռվում ա հողի հետ, մեր էգոն կռվում ա ուրիշի ցավի հետ,
Կռվում ա ապրելու բնազդն ու անձնազոհությունը,
Մեր կերած մի կտոր հացի հետ կռվում ա ուրիշի սովը,
Ընդհարվել են բոլորը, որ իմ մեջ կա:
Բայց սա ապոկալիպսիս չի, որտեղ բոլորը մեռնելու են,
Ամեն ինչից այն կողմ առավոտները էլի անմեկնելի են,
Օպերայի ցույցերի ետևում, դեռ հնչում ա Ատլանտիկի անճաշակ երգերը,
Մեր ինստագրամը պատրաստ ա անվերջ սքրոլ անել մի հորինած աշխարհ,
Սա արևածագի հետ բացվող պարտադրված ընտրոււթյուն ա,
Ուր մեզ թվում ա, թե դեռ տեղ կա «սովորական կյանքը» ընտրելու:
Մինչև…
Լուսանկարները` հեղինակի
