Հարցազրույց PicsArt-ում կոնտենտի թիմի ղեկավար, Ամերիկյան Համալսարանի դասախոս Մադլեն Մինասյանի հետ։

-Ծնված լինելով ԱՄՆ-ում՝ ինչպե՞ս ստացվեց, որ հայտնվեցիք Հայաստանում և ինչպե՞ս կայացրիք Հայաստան գալու որոշումը։

-Ես եկա Հայաստան ինչպես արկածներ փնտրող մի դեռահաս։ Մեծանալով ստերիլ Լոս-Անջելեսում՝ ես փնտրում էի ավելի բնական մի բան։

Գտնելով փնտրածս՝ ես շատ արագ սիրահարվեցի Հայաստանին։ Հենց այդ ժամանակ (1996-ին) ցանկացա Հայաստանը դարձնել իմ մշտական տունը։ Մի քանի տարի անընդհատ գնալ-գալով անցկացրի, սովորեցի և որոշակի աշխատանքային փորձ կուտակեցի։ 2001-ին վերջապես տեղափոխվելու ժամանակն էր։ Դա մի մեծ երազանք էր, որն իրագործվեց, և որում մինչ օրս ապրում եմ։

-Ինչո՞վ էիք զբաղվում Հայաստանում, ինչպիսի՞ն էր առաջին տպավորությունը:

-Սկզբում ես աշխատում էի «Երկիր և մշակույթ» կազմակերպությունում (կազմակերպությունը, որի հետ առաջին անգամ Հայաստան եմ եկել), հետո ես հանդիպեցի պարոն Գաֆեսճյանի թիմին և սկսեցի աշխատել Գաֆեսճյան արվեստի կենտրոնում (այժմ՝ Կասկադ)։ Ես նաև կամավորական աշխատանք էի կատարում իմ սիրելի կազմակերպություններում, որոնք են` «Օրրան»-ը, «Հայկական կրթական միավորում»-ը և «Pro Paws»-ը:

Միաժամանակ ես ընտանիքս էի կազմում ամուսնուս՝ Արթուր Իսպիրյանի հետ։ Իմ ոչ պաշտոնական դերն, այնուամենայնիվ, կապ պահելն էր սփյուռքի լայն համայնքի հետ։ Մարդկանց օգնելը, տեղափոխվելուց մինչև իրենց հայկական փորձառությունը, եղել է պարտադիր աշխատանք ինձ համար Հայաստան գալուց ի վեր։

Իմ վաղ տպավորությունները հիմնականում կենտրոնացած էին անհատի և ընտանիքի տարբերությունների վրա։ Սկզբում տպավորված էի համայնքով և զարմացած, թե ինչ մտերիմ են բոլորը։ Ես աստիճանաբար հասկացա, որ դա այն է, ինչ ես ամենաշատն եմ սիրում Հայաստանում։

-Ի՞նչն էր ամենաանսպասելին կամ հետաքրքիրը, որ առաջինը գրավեց Ձեզ Հայաստանում։

-Թե ինչքան հիասքանչ են կանայք այս երկրում։ Ես խոսում եմ սուպերկանանց մասին։ Այստեղ ես հանդիպել եմ ամենահիանալի կանանց։ Ես նրանցից անչափ շատ եմ սովորել։ Բացի դրանից՝ ես անընդհատ հիանում եմ այս հոմոգեն մարդկանց փոքր խմբի բազմազանությամբ։ Մեր պատմությունը, լավ թե վատ, մեզ ցրել է աշխարհով մեկ, և ես ամեն մի անկյունում հանդիպել եմ հայերի, որոնք արժանապատվությամբ վաստակել են իմ հիացմունքը ոչ միայն գոյատևելով, այլ նաև բարգավաճելով։

-Ո՞րն էր ամենամեծ մարտահրավերը, որ հանդիպեց այստեղ:

-Բազմազանության պակասը այստեղ ապրելու ամենածանր մասն է։ Ես ոչ միայն կարոտում եմ տարբեր մշակույթների տոնակատարությունները (Հունական կինոփառատոն կամ Բար Միթզվան), այլև բաց լինելը բազմազանության ու վերջինիս բերած տարբերությունների հանդեպ։ Որպես ազգ, որը տառապել է ատելության պատճառով՝ մենք տեղ չպետք է տանք ատելությանը։ Բազմազանության փորձառությունը մշակույթում և արվեստում, բազմազան ընկերները, հարևանները և ընտանիքն իմ կյանքը միմիայն ավելի հարուստ են դարձրել։

-Ինչպե՞ս փոխեց Հայաստանը Ձեզ։

-Ես մերվել եմ այստեղի մշակութային և հասարակական նորմերին։ Փոքր բաներից, ինչպես հագնվելն է, մինչև ավելի մեծ տարբերություններ, ինչպիսիք են` հյուրընկալությունը և ընտանիքակենտրոնությունը, ես բավականին փոխվել եմ։

Որոշ առումներով ես շատ եմ մնացել ամերիկացի՝ բազմազանությունում ներկայանալուց, ժամանակի կառավարումից և պլանավորումից մինչև փոքր բաներ, օրինակ՝ շատ ժպտալը։

-Ինչպե՞ս վերաբերվեցին Ձեր ծնողները Հայաստանում մնալու Ձեր որոշմանը:

-Սկզբում նրանք շատ տատանվում էին, բայց հետագայում ավելի շատ այցելելով՝ դարձան ավելի հասկացող։ Այժմ՝ երկու տասնամյակ անց, նրանք համաձայն են, որ դա լավագույնն էր, որ ես կարող էի անել իմ ընտանիքի համար։ Ես միշտ ասում եմ, որ նրանք սկզբում ինձ խենթ էին համարում, իսկ այժմ՝ առաջամարտիկ։

-Պատմեք մի փոքր Ձեր մասնագիտական գործունեությունից։

-Իմ աշխատանքային գործունեությունը բավականին բազմազան է, բայց մի բան պահպանվում է միշտ։ Ես միշտ աշխատում եմ այն ծրագրերում, որոնք փորձում են լավը բերել աշխարհի համար։ Գաֆեսճյան արվեստի կենտրոնից մինչև PicsArt, ոգեշնչում տարածելը և ստեղծարարությունը միշտ եղել են առաջնայնություններ։ Ես նաև խորը հետաքրքրություն ունեմ առողջ ապրելակերպի հանդեպ՝ կապված իմ սեփական փորձի հետ Հանրային առողջապահությունում։

-Արդյոք հե՞շտ է համատեղել ընտանեկան կյանքը կարիերայի հետ:

-Իմ սիրելի կին կատակերգուն՝ մեծն Լյուսիլ Բոլը, մի անգամ ասել է․ «Եթե ցանկանում ես, որ ինչ-որ բան արվի, զբաղված մարդու խնդրիր անել այն։ Ինչքան շատ բանով զբաղվես, այդքան ավելի շատ կկարողանաս անել»։ Ընտանեկան կյանքն ու աշխատանքը համատեղելը կախված է ժամանակի արդյունավետ կառավարումից։ Նաև երբ ընտանիքիս հետ անցկացվելիք ժամանակը սահմանափակ է, ես ցանկանում եմ համոզված լինել, որ այդ ժամանակը առանձնահատուկ է։ Հեռախոսները գնում են օդանավի ռեժիմ, և զբաղմունքները կազմակերպվում են այնպես, որ կարողանանք առավելագույնս հարաբերվել։

Իհարկե, ոչ ոք չի կարող անել ամենը։ Երբ դու շատ անելիք ունես, պատասխանատվությունդ է վստահ լինել, որ այնքան արդյունավետ ես, որ կարող ես գլուխ հանել ամենից։ Ինձ համար սա ներառում է ինքս իմ մասին հոգ տանելը, կյանքն ավելի պրոդուկտիվ դարձնող ծրագրեր օգտագործելը (օրինակ՝ Trello-ն) և փորձառություններ ունենալը, որոնք ամբողջ կյանքի հիշողություններ են դառնում։

-Ի՞նչն է Ձեզ ոգեշնչում աշխատանքում:

-Ինձ ամենաշատը ոգեշնչում է առաջնորդելը և աշխատելը երիտասարդ կանանց և տղամարդկանց հետ։ Ես սիրում եմ տեսնել, թե ինչպես են իմ թիմի անդամները դառնում ավելի էֆեկտիվ, խելացի և ինձնից լավը։ 

-Կպատմե՞ք Ձեր աշխատանքի ու կազմակերպության մասին: Ի՞նչ պատասխանատվություն ունեք այնտեղ:

-Ես աշխատում եմ PicsArt-ում՝ մի միջավայր, որտեղ տիրող ստեղծարարությունը անսահման գործիքներով և էֆեկտներով դարձնում է ձեր պատմելիքը հիանալի։ Ընկերությունը և իրենց ծրագիրը հիանալի են, նկատի ունեմ՝ այն ստեղծարար է, գունավոր և համագործակցային։ Ես աշխատում եմ այն ամենի հետ, ինչը կապված է կոնտենտի հետ, նշանակում է՝ ես ունեմ գերժամանակակից և ընտիր թիմ, որը հավաստիացնում է, որ մեր համայնքը ապահով է, աշխույժ և առաջարկում է ոգեշնչում։

-PicsArt-ի նման մեծ կազմակերպությունում, որտեղ մշակութային բավականին մեծ բազմազանություն կա, ի՞նչն է ամենահետաքրքիրը աշխատանքում:

-Իմ աշխատանքի ամենահետաքրքիր մասը տեսնելն է, թե ինչ է մեր համայնքը սիրում և վստահ լինելը, որ մենք դրանից ավելին ենք տալիս նրանց։ Տալ մարդկանց ոգեշնչում՝ լինելու ավելի ստեղծարար․ սա այն է, ինչը մեր աշխատանքը դարձնում է մարտահրավերային և ուրախ։

-Հիմա շատ են ասում, որ Հայաստանը պետք է դառնա տեղեկատվական տեխնոլոգիաների երկիր: Ի՞նչ եք կարծում, հնարավո՞ր է: Ի՞նչը կարող է մեզ խանգարել:

-Հայաստանը ահռելի պոտենցիալ ունի ՏՏ ոլորտում։ Մեր բնակչությունը կարող է լցնել ՏՏ-ի բոլոր ոլորտները՝ սկսած գիտնականներից, մենեջերներից ու ստեղծողներից մինչև ինժեներներ։ Ես վստահ եմ, որ մենք առաջընթաց կունենանք այս դաշտում։

-Պատմեք մի փոքր Ձեր քաղաքացիական ակտիվ գործունեության մասին: Ինչո՞ւ որոշեցիք պայքարել:

-Իմ ընտանիքը պայքարում է անարդարության դեմ տեղափոխվելուց ի վեր (2001թ․)։ Դա երբեք կայացված որոշում չի եղել, այլ պարտականություն, որը մենք զգում էինք։ Մենք ակտիվ ենք եղել և պայքարել ենք համարյա բոլոր շարժումների շրջանակներում, որոնք եղել են անարդարության, մարդու իրավունքների հանդեպ ոտնձգությունների և կոռուպցիայի դեմ։ Այդ ժամանակ դա շատ դժվարություններ էր առաջացնում մեր ընտանիքի համար, բայց մենք պատվով ընդունեցինք հետևանքները։ Այսօր ոգևորվում ենք՝ տեսնելով, թե ինչպես է իրավիճակ փոխվում։ Մենք աջակցում ենք այդ ամենին ինչքան հնարավոր է շատ և կշարունակենք բարձրաձայնել խնդիրների մասին, երբ նկատենք դրանք։

-Ակտիվ մասնակցություն ունենալով Հայաստանում քաղաքացիական ընդվզումներին՝ ի՞նչ հատկանիշներ եք նկատել երիտասարդության շրջանում։

-Սեփականության զգացումն ու անարդարության հանդեպ անհանդուրժողականությունն ամենամեծն է, որին ականատես եմ եղել։ Սա ամեն ինչ է նշանակում, և սա այն է, ինչ ամեն ինչ տեղն է գցելու։

-Ի՞նչ կմաղթեիք այսօրվա երիտասարդներին, որոնց ուսերին է դրվում երկիրը կառուցելու ծանր բեռը:

-Ընդհակառակը, դա ոչ թե ծանր բեռ է, այլ հնարավորություն։ Մեր պապերը, պապերի պապերը կերազեին այն հնարավորության մասին, որ մեզ է ընձեռնված։ Մենք ժառանգել ենք ծանր իրավիճակ, բայց նաև հիասքանչ երկիր ու հիանալի բնակչություն։ Եկեք աշխատենք օր ու գիշեր մեր երկիրը մեր պապերի երազածը դարձնելու համար։

-Ի՞նչն է Ձեզ ամենաշատը դուր գալիս Հայաստանի Ամերիկյան համալսարանում դասավանդելիս։

-ՀԱՀ-ն այն վայրն է, որտեղ իմ հոգին լցվում է հույսով։ Ես պատիվ եմ ունեցել դասավանդելու շատ փայլուն ուղեղների։ Ես պարբերաբար ոգեշնչվում եմ՝ զգալով, թե ինչ խելացի, նորարար և իմաստուն են իմ ուսանողները։ Արցունքների հեղեղ էր, երբ տեսնում էի իմ առաջին ուսանողների ավարտելը, և ես այնպես անհամբերությամբ էի սպասում ավարտական երեկոյին, ինչպես երեխան է սպասում Դիսնեյլենդ գնալուն։ Գիտեմ, որ ես շատ հպարտ եմ լինելու մի քանի տարի հետո, երբ տեսնեմ իմ ուսանողներին մեծ աշխարհ մտնելիս և իրենց փառահեղությունն աշխարհին ցույց տալիս։ Ես պատրաստվում եմ դառնալ այն մարդը, ով խնջույքներում կասի․ «Իսկ դուք գիտե՞ք, որ այսինչ հիասքանչ ուսանողը իմ ուսանողն է եղել»։

-Եվ վերջում, որո՞նք են Ձեր ամենաօգտագործվող (նախընտրելի) ծրագրերը։

-PicsArt (գլխավորում է իմ ցանկը, իմ ստեղծարար ելքը), Armenian Public Radio Archive (բացահայտելու համար լեգենդները), Blinkist (բավարարելու իմ՝ հավերժ սովորելու ցանկությունը), Trello (ինձ կազմակերպված պահելու համար), Insight Timer (ուղղորդված մտածելիքի համար, ինձ հավասարակշռված է պահում), Spotify (երաժշտություն, երաժշտություն և էլի երաժշտություն), Reddit (խիղճս տանջող հաճույքը)։

Հարցազրույցը գրի առավ Մարիետա Բաղդասարյանը

Այս շաբաթ առիթ ունեցա հյուրընկալվել հայաստանյան ամենահաջողակ կազմակերպություններից մեկում՝ PicsArt-ում: Շատերս ենք լսել նրանց մասին, բայց թե ովքեր են նրանք և ինչով և ինչու են դարձել լավագույնը, քչերը գիտեն, առավել ևս նրանք, ովքեր այսօր փորձում են գտնել իրենց տեղը մասնագիտությունների շուկայում: Այս և շատ այլ հարցերի շուրջ զրուցել եմ Մշակույթի և հաղորդակցման թիմի անդամ` Վարդուհի Ջանոյանի հետ։

-Ի՞նչ առավելություններ ունի հավելվածը այլ լուսանկարների խմբագրությամբ զբաղվող հավելվածների նկատմամբ։

-PicsArt-ը բացի այն, որ լուսանկարների խմբագրությամբ զբաղվող հավելված է, այն միաժամանակ հանդիսանում է նաև սոցիալական ցանց։ PicsArt-ը երկուսը մեկում հարթակ է, որտեղ մարդիկ կարող են լուսանկարներ ստեղծել և կիսվել իրենց մտքերով այլ օգտատերերի հետ։ Հավելվածը անվճար է, չնայած նրան, որ մենք վճարովի ֆունկցիաներ էլ ունենք, գործիքների գերակշիռ մասը անվճար են։ Եթե համեմատենք այլ ծրագրերի հետ, օրինակ՝ Photoshop, ապա PicsArt-ում որևէ լրացուցիչ գիտելիքներ հարկավոր չեն, որովհետև գործիքները պարզ և հասանելի են բոլորի համար։ Այժմ PicsArt-ում հնարավոր է դարձել նաև վիդեոների խմբագրությունը, որը նորից փոխարինում է այլ պրոֆեսիոնալ ծրագրերին, օրինակ՝ «After Effect»-ին, որով խմբագրելու համար օգտատերը պետք է անպայման տիրապետի ծրագրին։

Մենք շատ ուրիշ առավելություններ էլ ունենք, օրինակ՝ «Free to edit» ֆունկցիան, որով դու հնարավորություն ես տալիս այլ օգտատերերին խմբագրել քո լուսանկարը։ Հետաքրքիր է տեսնել թե ինչպե՞ս է աշխարհի մյուս ծայրում ապրող մեկ ուրիշ օգտատեր իր պատկերացմամբ խմբագրում քո լուսանկարը։ Եվ հնարավոր է, որ դա շատ ավելի լավը լինի, քան այն, ինչ դու էիր պատկերացնում։

-Շուկայում, ո՞ր հավելվածներն են հանդիսանում PicsArt-ի գլխավոր մրցակիցներ։

-Որպես այդպիսին մենք մեզ ոչ մեկին մրցակից չենք համարում։ Որովհետև չկա այնպիսի հավելված, որը նույն գործառույթներն է կատարում, ինչ-որ մենք։ Բայց եթե շատ կոպիտ համեմատություն անենք, ապա շատերը մեզ Instagram-ի հետ են համեմատում, որը նույնպես լուսանկարներ խմբագրելու հնարավորություն ունի։ Սակայն այստեղ ավելի շատ գերակշռում է սոցիալական ցանցը։ PicsArt-ում այս երկու հարթակները համարժեք են բաշխված, և բացի այդ, մեզ մոտ գործիքները շատ ավելի շատ են, իսկ հնարավորությունները` ավելի լայն։ Այդ իսկ պատճառով մենք այդքան էլ Instagram-ը մրցակից հավելված չենք համարում։ Բայց իհարկե կան նմանություններ, որ մեր օգտատերերը կարող են համեմատել։ Կան մի շարք նկարների edit (խմբագրել) անող հավելվածներ, որոնց նույնպես անմիջական մրցակից չի կարելի դիտարկել, քանի որ նրանք էլ որպես սոցիալական ցանց հանդես չեն գալիս։

-Ինչքա՞ն ժամանակ է, որ գործում է կազմակերպությունը, աշխատանքային գործունեության ընթացքում ի՞նչ կարևոր ձեռքբերումներ են գրանցվել։

-Կազմակերպությունը հիմնադրվել է 2011թ-ին։ Մեծ sticker-ների փաթեթ ունենք, որտեղ օգտատերերը հնարավորություն ունեն ինքնուրույն նոր sticker-ներ ստեղծել։ Այժմ այդ փաթեթում մոտ 50մլն sticker-ներ ունենք, սա նույնպես մեծ ձեռքբերում էր մեզ համար։ Ամեն տարի փորձում ենք նոր փոփոխություններ մտցնել հավելվածի մեջ։ Եվ յուրաքանչյուր հաջողված պրոյեկտ, մեր օգտատերերի կողմից յուրաքանչյուր դրական արձագանք մեզ համար շատ կարևոր է։

-Նշեցիք, որ վճարովի ֆունկցիաներ էլ կան հավելվածում, ինչքանո՞վ են դրանք հասանելի, և ո՞րն է ամենաթանկ ֆունկցիան։

-Ինչպես արդեն նշեցի, վճարովի ֆունկցիաները գերակշռող մաս չեն կազմում, շատ ավելի շատ են անվճար գործիքները, sticker-ները, effect-ները։ Բացի այդ վճարովի ֆունկցիաները պարբերաբար անվճար են դառնում։ Երբ նոր գործիք, sticker կամ effect է ավելանում, որոշ ժամանակ վճարովի լինելուց հետո հասանելի է դառնում բոլոր օգտատերերի համար։ Կա նաև մեկ այլ տարբերակ, երբ տվյալ ֆունկցիան ինչ-որ ժամանակահատվածի ընթացքում է անվճար դառնում։ Իսկ ինչ վերաբերում է ամենաթանկ ֆունկցիային, կոնկրետ նշել չեմ կարող, բայց կարող եմ ասել, որ գումարային շեմը շատ ցածր է։ Օրինակ` եթե մեկ ամսվա կտրվածքով վերցնենք subscription-ը (բաժանորդագրությունը), որը հնարավորություն է տալիս դառնալ GOLD, ապա այն կազմում է 4-5$, իսկ ամբողջ տարվա կտրվածքով՝ 40$։ GOLD օգտատերի համար բոլոր գործիքները հասանելի են դառնում։

-Քանի՞ օգտատեր ունի այժմ PicsArt-ը։ Ի՞նչ տոկոս են կազմում ակտիվ օգտատերերը, և ինչպիսի՞ն է հավելվածի վարկանիշը։ Այսինքն ինչքանո՞վ է օգտատերերին բավարարում ծրագիրը։

-Այժմ մենք ունենք 500մլն download, որի մեջ մտնում են բոլոր այն մարդիկ, ովքեր որոշ ժամանակով ներբեռնել են հավելվածը և 130մլն ակտիվ օգտատերեր։ Ակտիվ են համարվում այն օգտատերերը, ովքեր նկարները խմբագրելուց հետո, դրանք պահպանում կամ որևէ սոցիալական ցանցում հրապարակում են։ Օգտատերերի կողմից դրական արձագանքները իհարկե ավելի շատ են։ App-ը միտված է ոչ պրոֆեսիոնալ մարդկանց հնարավորություն ընձեռնել ստեղծագործել, նկարների և վիդեոների խմբագրության միջոցով արտահայտել սեփական գաղափարները։ Մենք հաճախ ենք մեր օգտատերերի կողմից իրենց կյանքի մասին իրական պատմություններ ստանում նամակների տեսքով։ Եվ այդ պատմությունները փաստում են, որ PicsArt-ը իր առաջնային և ամենակարևոր գաղափարի իրագործմանն է ծառայում, դա է ՝ փոխել մարդկանց կյանքերը դեպի լավը։

Բացասական արձագանքներ հիմնականում գրանցվելու ժամանակ հավելվածի պայմաններին չծանոթանալու արդյունքում են լինում, բայց դրանք հեշտությամբ հարթվում են։

-Քանի՞ ուղղությամբ է կարգավորվում հավելվածի աշխատանքը։ Եվ ի՞նչ թիմեր են աշխատում այդ ուղղություններով։ 

-Մեզ մոտ գործում է «մատրիցայի» կառուցվածքը։ Այսինքն մենք ունենք հորիզոնական և ուղղահայաց թիմեր միաժամանակ։ Մասնագիտական թիմեր՝ ծրագրավորողներ, դիզայներներ, QA-ներ (ծրագրային որակի ապահովմամբ զբաղվող մասնագետներ), անալիտիկներ և այլն։ Յուրաքանչյուր մասնագիտական ուղղվածություն ունի իր թիմը և իր տեխնիկական ղեկավարը։ Բայց մասնագետները բաժանված են նաև ըստ App-ի (հավելված) բաժինների։ Այսինքն եթե ունենք օրինակ՝ Editor բաժին, ապա գոյություն ունի առանձին թիմ, որը աշխատում է միայն այդ բաժնի վրա։ Եվ այդ թիմում կան բոլոր անհրաժեշտ մասնագետները։ Հիմնականում թիմերը բաժանված են հենց ըստ App-ի գործիքների։ Եվ իհարկե, յուրաքանչյուր թիմ գաղափարական աշխատանք է կատարում, փորձելով ոչ միայն հավելվածին տեխնիկական լավ տեսք տալ, այլ նաև այն լցնել նոր և հետաքրքիր հնարավորություններով։ Բացի Հայաստանից PicsArt-ը մասնաճյուղեր ունի նաև՝ Սան Ֆրանցիսկոյում, Չինաստանում, Մոսկվայում։ Սրանք թիմեր են, որոնք զբաղվում են մարկետինգով, Մոսկվայի թիմը օրինակ, զբաղվում է արհեստական բանականությամբ։ Իսկ ամբողջ տեխնիկական և մնացած աշխատանքները կազմակերպվում են հենց Հայաստանում։

-Բոլոր գործընթացները սեփական ռեսուրսներո՞վ եք իրականացնում, թե՞ այլ կազմակերպությունների ծառայություններից և պատրաստի ռեսուրսներից էլ եք օգտվում։

-Ունենք պայմանագրային աշխատակիցներ, ովքեր կարող են այլ երկրներից էլ լինել։ Օրինակ՝ քանի որ մեր App-ը ավելի քան 30 լեզվով թարգմանվում է, և այժմ աշխատում ենք նաև հայերենի վրա, մենք թարգմանիչների ծառայություններից ենք օգտվում։ Օգտվում ենք նաև Freelancer-ների ծառայություններից, հաճախ այն տեղանքը, որի համար հավելվածը ցանկանում ենք ներդնել, ավելի լավ պատկերացնելու համար։

-Ո՞ր հարթակներում է հասանելի App-ը։

-App-ը հասանելի է երեք հարթակներում՝ Android, IOS, Windows: Windows10-ում հավելվածը հասանելի է նաև համակարգիչների համար։ Իհարկե յուրաքանչյուր հարթակում հավելվածը թե՛ Interface-ը, թե՛ գործիքները տարբեր են, բայց ընդհանուր գաղափարը և գործառույթները նույնն են։

-Չարամիտների կողմից հաճախ ե՞ն հարձակումներ լինում։ Եթե այո, ո՞րն է վերջին խոշոր հարձակումը, օգտատերերը դրանից տուժե՞լ են, թե՞ ոչ։ Ի՞նչ չափերի վնաս եք կրել, ինչպե՞ս եք հաղթահարել։

-Նման հավելվածը իհարկե չի կարող հարձակումների չենթարկվել։ Հավելվածի ապահովությունը ամենօրյա աշխատանք է, և մենք փորձում ենք պատշաճ կերպով այն իրականացնել։ Կոնկրետ օրինակներ չեմ կարող նշել, բայց կարող եմ ասել, որ հարձակումների ժամանակ օգտատերերի ապահովությունը մաքսիմալ է։

-Հե՞շտ է արդյոք լավ կադրեր գտնելը, ինչպե՞ս եք այդ գործընթացը կազմակերպում։

-Կադրերը իրականում, հատկապես IТ ոլորտում, բավականին շատ են։ Դժվարությունը ավելի շուտ կայանում է նրանում, թե ինչ մասնագիտացմամբ մարդիկ ենք փնտրում։ Օրինակ, վերջերս մենք նկատել ենք, որ Հայաստանում System Administration-ի համար նախատեսված կրթություն չունենք։ Եվ մենք փորձում ենք ինքներս այդ կրթությունը տալ և System Admin-ներ վերապատրաստել։ Վերջերս մեր կազմակերպած անվճար դասընթացների արդյունքում ունեցանք 6 մասնակից, ովքեր միացան մեր թիմին։ Մենք փորձում ենք կրթական ծրագրերի օգնությամբ նպաստել Հայաստանում IT-ի ոլորտի զարգացմանը և հայաստանյան աշխատաշուկան լցնել լավ մասնագետներով։ Համագործակցում ենք նաև Code Academy-ի հետ՝ առաջարկելով PicsArt-ում պրակտիկայի հնարավորություն։

-Ո՞րն է PicsArt-ում աշխատելու առավելությունը, ինչո՞ւ պետք է ապագա ծրագրավորողները իրենց աշխատանքային հեռանկարները հենց այստեղ տեսնեն։

-PicsArt-ը ոչ ստանդարտ աշխատելաոճի կրող կազմակերպություն է։ Այն իր աշխատակիցներին տալիս է գաղափարական ազատություն` թույլ տալով ազատ ստեղծագործել։ Մեզ համար կարևոր չէ քանի ժամ դու նստեցիր քո աշխատանքային սեղանի շուրջ, կարևորը վերջնական արդյունքն է։ Դրա մասին փաստում են ոչ միայն մեր հանգստի զոնաները, որտեղ աշխատակիցները կարող են շփվել, սեղանի խաղեր խաղալ, հանգստանալ, այլ նաև մի շարք միջոցառումները՝ հանգիստը ավելի լավ կազմակերպելու համար։ Օրինակ՝ այստեղ մերսման հնարավորություն ունենք, յոգայի դասընթացներ և առողջ ապրելակերպին նպաստող մի շարք այլ միջոցառումներ ենք կազմակերպում։ Մենք շատ ենք կարևորում մեր աշխատակիցների աճը որպես մասնագետներ։ Դրա համար կրթական ծրագրեր ենք իրականացնում նաև կազմակեպության ներսում։ Անգլերենի, չինարենի, ծրագրավորման դասընթացներ ունենք։ Եթե դու PicsArt-ում ես, դու համընթաց ես շարժվում աշխարհի և միջազգային տրենդների հետ։

-Ներկայումս քանի՞ հոգանոց թիմ է աշխատում PicsArt-ում։ Թիմում տղանե՞րն են գերազանցում, թե՞ աղջիկները:

-Այժմ ունենք մոտ 400 աշխատակից։ Թիմում տղաների և աղջիկների քանակը գրեթե հավասար է։ Այս առումով PicsArt-ը կոտրում է այն կարծրատիպը, որ ծրագրավորմամբ հիմնականում պետք է տղաները զբաղվեն։ Մեր ծրագրավորողների թիմի և տեխնիկական ղեկավարների մի մասը նույնպես աղջիկներ են։

-Ի՞նչ գիտելիքներ և հմտություններ, soft skils-ներ են անհրաժեշտ PicsArt-ում աշխատելու համար։

-Աշխատանքի ընդունելիս նախ և առաջ ուշադրություն ենք դարձնում մարդկանց որպես անհատներ։ Շատ կարևոր է, որ մեր աշխատակիցը լինի ակտիվ, ճկուն, շփվող, որ կարողանա արագ ինտեգրվել թիմին։ Մեր աշխատակիցների մեծամասնությունը երիտասարդներ են և նրանցից շատերը աշխատանքային փորձ չունեին մեր թիմին միանալուց առաջ։ Մենք երիտասարդներին հնարավորություն ենք ընձեռում աշխատել և աճել որպես մասնագետներ մեզ մոտ։ Եվ մասնագիտական հմտություններից առավել գնահատում ենք սովորելու ցանկությունը։